De Jostabes is een weinig gekende
maar interessante bessenstruik. De naam Josta komt van de Duitse samenvoeging
van JO (Johannesbeere) en STA (Stachelbeere). De Jostabes is een kruising van
zwarte bes en kruisbes. De bessen van de Jostabes combineren de beste
eigenschappen van die twee soorten, rijpe Jostabessen zijn even geparfumeerd
maar groter dan de zwarte bes en smaken zoeter dan de kruisbes. Ze bevatten
veel pectine en vitamine C. De bessen zijn rijp in juli, je kan ze vers eten
maar ze zijn vooral heel lekker in gelei.
De struik zelf is weinig gevoelig
voor schimmels, ziekten en plagen. Ze past dus ook om die reden perfect in de
ecologische tuin. Ze groeit wat breder uit dan andere bessenstruiken waardoor
ze ideaal is als solitaire struik. Ze stelt weinig eisen aan de grond, ze heeft
geen stekels of doornen. De bloesems gaan open in april en de Jostabes is
zelfbestuivend. De plant is makkelijk te vermeerderen via stekken. Dat hebben
we al eens uitgelegd in een andere blogtekst.
Het feit dat de bessen van de
Jostabes zo lekker zijn is tegelijk een nadeel. De duiven zijn immers ook
verzot op dat fruit. Door zijn formaat en groeiwijze is het niet gemakkelijk om
een net over een Josta te hangen, maar door de struik correct te snoeien kan je
bessen oogsten zonder netten te hangen.
In Vlaanderen wordt aangeraden om de struik zo weinig mogelijk te snoeien, maar dan krijg je een rommelige struik met veel opschot. De bessen groeien op twee- en driejarig hout, takken die ouder zijn dan 4 jaar mag je zeker snoeien. Zorg ervoor dat je struik luchtig blijft. Door elk jaar het opschot rond de stam te snoeien krijg je een soort parasolvormige struik waarbij de onderste takken tot bijna tegen de grond komen. Hierdoor kunnen de duiven enkel op de bovenste takken landen en vandaaruit enkele bessen eten. De rest blijft voor hen onbereikbaar. Ze zijn te schuw om naast de struik te landen en zich tussen de dichte takken te wringen om aan de verborgen bessen te geraken …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten